discernir
(redireccionado de discerníais)También se encuentra en: Sinónimos.
discernir
(Del lat. discernere.)1. v. tr. Ver una cosa como distinta de otra discernía las buenas novelas de las mediocres. discriminar, diferenciar
2. DERECHO Designar el juez a una persona como tutor de un menor, u otro cargo.
NOTA: Conjugación: CONJ.: INDICATIVO: PRES.: discierno, disciernes, discierne, discernimos, discernís, disciernen. IMPERF.: discernía, discernías, discernía, discerníamos, discerníais, discernían. INDEF.: discerní, discerniste, discernió, discernimos, discernisteis, discernieron. FUT.: discerniré, discernirás, discernirá, discerniremos, discerniréis, discernirán. COND.: discerniría, discernirías, discerniría, discerniríamos, discerniríais, discernirían. SUBJUNTIVO: PRES.: discierna, disciernas, discierna, discernamos, discernáis, disciernan. IMPERF.: discerniera o discerniese, discernieras o discernieses, discerniera o discerniese, discerniéramos o discerniésemos, discernierais o discernieseis, discernieran o discerniesen. FUT.: discerniere, discernieres, discerniere, discerniéremos, discerniereis, discernieren. IMPERATIVO: discierne, discierna, discernamos, discernid, disciernan. GERUNDIO: discerniendo. PARTICIPIO: discernido.
discernir
tr. Distinguir [una cosa] de otra por un acto especial de los sentidos o de la inteligencia.
Conjugación: Pres. Indic.: discierno, disciernes, discierne, disciernen. Subj. Pres.: discierna, disciernas, discierna, disciernan. Imperat.: discierne, discierna, disciernan.
discernir
(disθeɾ'niɾ)verbo transitivo
confundir distinguir entre dos o más cosas discernir el bien del mal
discernir
Participio Pasado: discernido
Gerundio: discerniendo
Presente Indicativo |
---|
yo discierno |
tú disciernes |
Ud./él/ella discierne |
nosotros, -as discernimos |
vosotros, -as discernís |
Uds./ellos/ellas disciernen |
Sinónimos
Cambiar a nuevos Sinónimos
discernir
transitivo
1 distinguir, discriminar, diferenciar, apreciar, percibir, creer, estimar*, opinar, reputar, valorar.
Discriminar y diferenciar, como actos mentales, suponen mayor minuciosidad.
«Discernir es un acto puramente mental; distinguir es un acto mental, que puede ser verbal igualmente, en cuyo caso la distinción es la expresión del discernimiento. Como actos puramente mentales, discernir supone más claridad y prontitud en la percepción; y distinguir más finura y sutileza. Antes de distinguir se discierne. Para distinguir lo verdadero de lo falso se necesita a veces mucho discernimiento.»
José Joaquín de Mora
Traducciones
discernir
unterscheidendiscernir
discern, award, distinguishdiscernir
discernerdiscernir
onderscheidendiscernir
discernere, scernerediscernir
διακρίνουνdiscernir
辨别discernir
辨別discernir
להבחיןdiscernir
분별discernir
urskiljadiscernir
A. VT
1. (= distinguir) → to distinguish, discern
discernir una cosa de otra → to distinguish one thing from another
discernir una cosa de otra → to distinguish one thing from another
2. (Jur) [+ tutor] → to appoint
3. (esp LAm) [+ premio] → to award (a to)
B. VI → to discern, distinguish (entre between)